czwartek, 15 grudnia 2011

Wisła

Wisła - widok z tarasu widokowego na ulicy Spacerowej

Wiatrak


W północno- wschodniej części miasta stały dwa, typu holenderskiego (wieżowe) To właśnie jeden z nich przetrwał do dzisiejszego dnia.
Występowały dwa rodzaje wiatraków holenderskich: drewniane o ośmiobocznej podstawie i murowane o podstawie na rzucie koła. Obydwa były w kształcie ściętego stożka. Były to młyny stałe, obracana była tylko górna część, na której zawieszone były skrzydła. Prawdopodobnie ten drugi, nieistniejący wiatrak był drewniany. Pozostałe trzy były wiatrakami typu koĄlak , zwane też niemieckimi. Zbudowane były z drewna. Charakteryzowały się tym, że cały budynek obracał się wokół pionowego , drewnianego słupa, tzw. sztembra. Do obrócenia całej konstrukcji, w celu ustawienia skrzydeł do kierunku wiatru, służył wystający z tylnej ( przeciwnej skrzydłom ) ściany wiatraka specjalny, długi dyszel.

Kapliczka Św. Jerzego

Kapliczka pw. św. Jerzego – zbudowana w XV w. przy trakcie gdańskim na planie wydłużonego ośmiokąta, wedle wzoru świątyni jerozolimskiej

Zamek krzyżacki



Zamek – Został zbudowany w połowie XIV w. przez Zakon Krzyżacki na miejscu pomorskiego kasztelu. Niegdyś wschodnie skrzydło główne i północne pomocnicze, uzupełnione murami i wieżami. Po 1465 roku siedziba starostów nowskich, mocno zdewastowany podczas wojen szwedzkich. Po I rozbiorze w znacznym stopniu rozebrany, zachowane skrzydło główne przekształcono w zbór ewangelicki. Potem było magazynem i remizą. W końcu lat 70. rozpoczęto jego adaptacje na obiekt upowszechniania kultury, zakończoną w 1992 roku

Kościół pw Św. Maksymiliana Marii Kolbe

Kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe – to dawny kościół franciszkański z kryptą z ok. 1311 roku i średniowiecznym prezbiterium. W XVI w. przejęty przez protestantów, w latach 1604-1821 benedyktyński. Przejęty przez protestantów i odbudowany w stylu neogotyckim (nawy) z dodaniem wieży. Po II wojnie światowej zdewastowany. Od końca lat 70. świątynia katolicka. Ołtarz główny z zaadoptowanej kompozycji XVI-wiecznej „Ukrzyżowanie”

Fara pw Św.Mateusza



Fara pw. św. Mateusza Ap. I Ew. – kościół budowany około 100 lat, począwszy od połowy XIX w., przypuszczalnie w miejscu wcześniejszej, drewnianej świątyni. Halowy gotyk pomorski z przesklepionym prezbiterium i 3 nawami, niegdyś krytyki drewnianym stopem. Charakterystyczna bocznie ustawiona wieża i bogato zdobione szczyty. W XVI w. na krótko protestancki . W latach 1911-1914 rozbudowany, podczas zakładania sklepień nawowych odnaleziono pozostałości bogatych malowideł ściennych, częściowo zachowane. Obecny wystrój wnętrz barokowo-rokokowo, w dużym stopniu oryginalny

Rynek w Nowem

Stare Miasto nowskie – zachowało do dziś niemal nienaruszony układ średniowiecznego krzyżackiego miasta z elementami wcześniejszej jeszcze, pomorskiej siatki ulic.
Jej centrum stanowi kwadratowy rynek, przy którym mieściły się niegdyś 32 budynki, na nim zaś był ratusz i drewniane sukiennice handlowe. Pozostałe 98 budynków prywatnych znajdowało się w ulicach, z których dwie, jako przedłużenie traktów handlowych, miały szczególne znaczenie. Były to Gdańska i Grudziądzka. Całość otaczały zewsząd mury i wieże obronne. W trzech narożnikach miasta znajdowały się jego główne budowle. W północno-zachodnim fara, w południowo-wschodnim kompleks zakonny z kościołem i klasztorem. Poza miastem mieściła się jeszcze jedna świątynia. W rynku znajdują się liczne kamieniczki o zewnętrznym wystroju jeszcze barokowym, częściej zaś secesyjnym, np. Rynek 4, 9, 29, 31 oraz Gdańska 18.

Nowe "z lotu ptaka"



Nowe (niem. Neuenburg) – miasto w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nowe. Według danych z 30 czerwca 2009 roku, miasto miało 6104 mieszkańców.

Nowe to niewielka, miejscowość, malowniczo położona na wysokim brzegu Wisły, na granicy Pojezierza Starogardzkiego i Borów Tucholskich. Pod względem etniczno-kulturowym należy ono do Kociewia.